Klik hier voor de verwijzing naar het fotoverslag (u heeft het wachtwoord nodig !)
Om 11 u. stonden we klaar in de hal van het geheel verbouwde en gerenoveerde Erfgoedmuseum, voorheen Museum het Domein. Omdat het niet gelukt was om een gids te organiseren, zijn we op eigen gelegenheid het vernieuwde museum gaan bekijken. Vanaf de Bandkeramiekers , de Romeinen, het Karolingische Rijk, Koning Clovis en verder krijg je een mooie presentatie en overzicht van de rijke geschiedenis van onze streek. De meesten waren te spreken over de wijze van presenteren van al dit erfgoed.
Verrassing: om 11.30u bood Peter Schulpen, archiefmedewerker spontaan aan om ons de rest van het gebouw te laten zien. Allereerst de studiezaal, deels in het oude filmzaaltje. Creatief gebruik gemaakt van de trapvorming waar voorheen de stoelen stonden. Toen via diverse trappen de diepte in naar het ondergrondse archief,geplaatst in een betonnen bunker. Vol passie vertelde Peter over zijn werk ,”de mooiste baan die er bestaat,” en wat er allemaal bewaard wordt: oude bouwvergunningen, plattegronden, kadastertekeningen, geboorte- trouw en scheidingsaktes. Ook van de omliggende dorpen.
Na de lekkere lunch bij Cafe Mundo kwam Roel Arkesteijn ons daar ophalen voor een rondleiding in de nieuwe expositie “EEN” in de Ligne.En zoals we Roel kennen, is dat niet in een half uur gebeurd.De meeste werken waren eigendom van het museum, maar ook pas aangekochte werken maakten deel uit van de expositie. Meestal gaf Roel uitgebreid tekst en uitleg over de kunstwerken, maar soms aarzelde hij om uitleg te geven om het kunstwerk niet tekort te doen. Diepere lagen en betekenissen konden niet beknopt weergegeven worden. Iedere ruimte had zo zijn eigen invalshoek, zoals discriminatie {daklozen, illegalen, kinderarbeid) ecologie (klimaatverandering, vervuiling oppervlaktewater, misvorming waterdieren) maatschappijkritiek (The Yes Man) Het meest in het oog sprong toch een monumentale sculptuur van Belinde de Bruyckere, al langer in het bezit van het museum ,maar onlangs geheel gerestaureerd door de kunstenares zelf. Het zag er prachtig uit.Inmiddels waren al heel wat klapstoeltjes in gebruik, omdat, zoals gezegd, Roel heel veel te vertellen heeft en wij het ook allemaal wilden horen. Als toetje nog even de trap op naar de hoed van Margritte en het resultaat van een op hol geslagen curator (Roels eigen woorden) :een verzameling prachtige pijpjes uit Marokko en Nepal. Ga zelf maar kijken.